ถ้าดูหนังเรื่องรุ้งสีเทาจบ...แล้วคุณร้องไห้ แสดงว่าหัวใจของคุณยังเป็นปกติอยู่ รู้จักรัก รู้จักผิด รู้จักความเสียใจ รู้จักความสุข และรู้ค่าของ "เวลา" ถ้าดูหนังรุ้งสีเทาจบ...แล้วคุณให้ความสำคัญกับคนใกล้ตัว ไม่ว่าจะเป็นคนรัก แฟน เพื่อน พ่อแม่ หรือใครก็แล้วแต่... ลุกขึ้นไปกอดพ่อแม่แล้วพูดว่า "ผมรักพ่อกับแม่นะ ขอบคุณที่เลี้ยงเราจนโต" ออกไปซื้อของดีๆให้เขากิน ทำตัวดีๆกับเขา บอกรักคนที่คุณรัก ทำดีกับคนที่คุณรัก บอกความรู้สึกกับคนที่คุณแอบชอบ โดยดูรุ้งสีเทาเป็นตัวอย่างในการตัดสินใจทุกการกระทำ .... ถ้าทุกคนใช้ชีวิตให้เหมือนว่าวันนี้เป็นวันสุดท้าย ปัญหาในสังคม การแก่งแย่งชิงดี หรืออัตตาต่างๆคงไม่เพิ่มพูนทำลายโลกเราเเบบนี้หรอก อยากให้ "รุ้งสีเทา" เป็นสติฉุดความสุดโต่งในจิตใจใครหลายๆคนให้คืนสู่ธรรมชาติของความเป็นมนุษย์ บางทีเราเพียงต้องการให้คนอื่นมาเข้าใจในตัวเรา แต่ทำไมตัวเราถึงไม่พยายามที่จะทำความเข้าใจความเป็นไปของโลกบ้าง บางอย่างมันอาจจะยากต่อการเข้าใจ แต่ผมเคารพในสติปัญญาของมนุษย์ทุกคน ... การเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่มนุษย์ต้องพบเจอทุกวินาที ทุกลมหายใจ จงเรียนรู้มัน จงเตรียมพร้อมทั้งกายใจ จงหาภูมิคุ้มกันให้จิตใจ เพราะเราอาจไม่โชคดีรู้วันตายล่วงหน้าแบบพอร์ชก็ได้
